Երեկ ես լոռիում էի:Չէի կարող լռել ու ոչինի չգրել տեսածիս մասին:Սկսենք նրանից,որ այն ինչ կա Լոռիում պետք է տեսնի ամեն Հայ:Հետո էլ առաջին պահից իսկ հասկացա,որ «միամիտ լոռեցի» արտահայտությունն այնքան էլ իրականությանը չի համապատասխանում/թրևս հիմա/:Ըդհանուր առմամբ ես ինձ շա՜՜տ վատ զգացի,երբ ռուս տուրիստները հարցական/դու՞ք էլ եք տուրիստ/ հայացքով նայում էին մեզ:Տխուր էր չգործող եկեղեցիների վիճակը/ես անգամ մողես բռնեցի այնտեղից/,բայց միևնույն ժամանակ,հրաշք էր:Կարծում եմ չեմ կարող նկարագրել նաև Թումանյանի թանգարանը դա մի առանձին ու յուարահտուկ վայ էր,որ ես եղա ու չեմ մոռանա:Առաջին հերթին պատկերացում կազմեցինք ազգային ապրելակերպի/1869-1923 ժամանակահատվածի/ մասին:Հետո տեսանք,որ իարակնում Թումայնաը եղել է չափազանց արիստոկրատ,բարձրատոհմիկ:Իսկ առհասարակ նկարագրել բազմաթիվ եղկեցիների,մշուշապատ սարերի,սիրուն բնության մասին չեմ կարող/չեմ էլ ուզում/ դրա համար կփորձեմ իմ փոքրիկ ֆոտոշարքը ներկայացնել ձեզ/իմ աչքերով ոչ պրոֆեսիոնալ նկարներ/:
No comments:
Post a Comment