New by new

Մեկ-մեկ զգացումներ են առաջանում որոնց դեմ պայքարելն գրեթե անհնարինա դառնում:Հակսական են լինում դրանք գուցե և ոչ այնքան հակասական,բայց մի տեսակ վերացնում են ամեն ինչ:Տարիներով,օրերով,ժամերով ձեռք բերածդ կարծիքները հօդս են ցնդում:Մնումա անսպառ դատարկություն ու մի տեսակ նեգատիզմ:Միշտ էդ նեգատիզմը հանելու,շպրտելու մի տեղ ես փնտրում,բայց սովորաբար անում ես ավելի վատ քան կարող ես,միշտ ինչ-որ բան խանգարումա նորմալ շնչելուն,ապրելուն,գիտակցելուն,սատարելուն:Մեկ-մեկ բախվում ես հավերժական հարցերի,մեկ-մեկ չես մտածում ոչնչի մասին ու հետո գիտակցում ես,որ մի տեսակ դատարկա փուչ անիմաստ,անհասկանալի:Հաճախ հպարտանում ես ձեռք բերածովդ,բայց գալիսա պահը ու զգում ես,որ ոչինչ չունես,թերևս պահնա ստիպում:Ամբողջ կյանքի այն համոզումը,թե «էմոցիաները պետք է լինեն քոնը,միայն քոնն ու բացառապես քոնը» վերանում են:Որովհետև դրանք քեզ մի տեսակ աեվլի չարն են դարձնում:Ուզւոմ ես լինել սովորական,թեթև,պրագմատիկ ու որ ամենա կարևորն է էմոցիոնալ,բայց....
Եկելա բայցերին վերջ դնելու ժամանակը,որոշել եմ ու կանեմ մի կողմ ենք դնում անէմոցիոնալ ու «զսպված» նեգատիվ կերպարը ու անցնում թեթև պրգամատիկ կերպարին:Ոչինչ այնքան չի ճնշում մարդուն ինչքան սեփական թուրիմացական իրավիճակը:Էն հոսանքները,որ պտտվում են կողքովդ թող ու ստեղծիր քո անձնականը:Ես նախընտրում եմ վարվել այդ կերպ:Ի վերջո հայտարարում եմ նոր փուլ,նոր էջ իմ կյանքում:Ապրում ենք թեթև ու առանց ավելորդությունների:Ուզւոմ եմ ստեղծել իմ անձնական փոզիթիվ հոսանքը:Աշխա՜՜րհ ես ուրիշ եմ արդեն,միանքամայն այլ,նոր ու էմոցիոնալ,բայց ոչ կռվարար,.,.,.,/էքսցենտրիկ/

Ու եսպես նոր շա՜՜տ ցանկություններով  ու նպատակներով լի կյանք.բա՜՜՜րև